24.7.11

MON JUGEMENT + My Judgement + Mi juicio + MIJN VEROORDELING + .....









MON JUGEMENT

Ils m’ont jugé devant les fleurs

Les fleurs se sont tues

Les jours ont parlé…

Une accusation a pénétré mes yeux

J’ai clamé mon innocence

Ils ne m’ont pas écouté…


Je sais

Les fleurs pensaient à quelque chose

Les nuits m’en sont témoins

Je les ai suppliés de m’écouter

Les déclarations des étoiles

Ils n’ont pas écouté.


En plein milieu des nuits

Mon cœur s’est senti encerclé

Je me suis laissé emporter

Par les obscurités

Qui bandent mes yeux…

Ma solitude était plantée dans mon cœur

Je n’ai pas pu expliquer

Que je n’avais personne

Ils n’ont pas écouté…


Ils m’ont jugé devant les fleurs

Ils ont lié les nuits

A mes bras

Et ils m’ont exilé dans le noir

Tout seul…

J’ai clamé mon innocence

Ils n’ont pas écouté.

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Istanbul, le 21.12.1972

Traduit par Yakup YURT


My Judgement

They have judged me in front of the flowers.

The flowers are dead,

the days have spoken.

An accusation pierced my eyes

and I proclaimed my innocence.

They did not listen.

I know the flowers were thinking,

the nights are my witnesses.

I implored them to listen

to what the stars declared.

They did not hear.

In the middle of the night,

my heart surrounded,

I let myself be blindfolded

with obscurities

and swept away,

loneliness planted in my heart.

I could not explain that I had no one,

they would not listen.

They judged me in front of the flowers

and tied the nights to my arms.

They exiled me to darkness

all alone.

I proclaimed my innocence.

They did not listen.

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Magnanville – 01.01.1999

Traduit par by Yakup YURT en français

French free verse translated into English free verse

by Joneve McCormick - 2003

YARGILANIŞIM


Yargıladılar beni çiçeklerin önünde

Çiçekler sustu

Günler konuştu ...

Gözlerimin içine girdi bir suçlama

Ben suçsuzum, dedim

Dinlemediler ...


Biliyorum

Bir düşündüğü vardı çiçeklerin

Geceler şahidimdir

Dinleyin, dedim

Yıldızların söyleyişlerini ...

Dinlemediler.


Yüreğime sarılan gece yarıları

Bıraktım kendimi

Gözlerimi bağlayan

Karanlıklara ...

Saplanmıştı yüreğime yalnızlığım

Anlatamadım kimsesizliğimi

Dinlemediler ...


Yargıladılar beni çiçeklerin önünde

Geceleri bağladılar

Kollarıma

Ve bir karanlığa sürdüler beni

Yapayalnız


Ben suçsuzum dedim

Dinlemediler.



Üzeyir Lokman ÇAYCI

İstanbul, 21.12.1972

¤ Bu şiir 18.01.2002 tarihinde, sevgili Feray ULAK ve Hasan GÜRBÜZ’ün yöneticiliklerini yaptığı

TRT Türkiye’nin Sesi Radyosu „ Bir Selam da Kendine Ver“ proğramında

spiker Sevgili Beyhan GÜNALP tarafından okunmuştur.






Meine Verurteilung



Sie haben mich vor den Blumen gerichtet

die Blumen haben sich zerstört

die Tage haben gesprochen.....

eine Beschuldigung hat meine Augen durchdrungen

ich habe meine Unschuld hinausgeschrien

sie haben nicht zugehört.....



Ich weiss

die Blumen haben an etwas anderes gedacht

die Nächte sind meine Zeugen

ich habe sie angefleht mir zuzuhören

die Erklärung der Sterne

sie haben nicht zugehört.



Inmitten der Nächte

hat sich mein Herz eingekreist gefühlt

ich habe mich hinweg tragen lassen

durch die Finsternis

die meine Augen verbunden hat.....

meine Einsamkeit wurde in mein Herz gepflanzt

ich konnte nicht erklären

dass ich niemanden habe

sie haben nicht zugehört....



Sie haben mich vor den Blumen gerichtet

sie haben die Nächte

an meine Arme gebannt

und sie haben mich in die Dunkelheit verbannt

ganz allein.



Ich habe meine Unschuld hinausgeschrien

sie haben nicht zugehört.



Üzeyir Lokman ÇAYCI

Von übersetzt seiend : Monika SCHUDEL


IL MIO GIUDIZIO

(PROCESSO)


Mi hanno processato

davanti ai fiori

I fiori si sono uccisi

I giorni hanno parlato.

L'accusa ha perforato i miei occhi

Ho gridato la mia innocenza

Essi non mi hanno creduto.


Lo so

I fiori pensavano a

qualcosa

Le notti mi sono testimoni

Io li ho supplicati di

ascoltare

Le dichiarazioni delle stelle

Essi non mi hanno creduto.


Nella profondità delle notti

Il mio cuore si è sentito

accerchiato

Io mi sono lasciato trasportare

Dall'oscurità

Che ha bendato i miei occhi.

La solitudine era piantata nel

miocuore

Non sono riuscito a spiegare

Che non avevo nessuno

Essi non mi hanno creduto.


Mi hanno processato

davanti ai fiori

Hanno legato le notti

Alle mie braccia

E mi hanno esiliato nel buio

Tutto solo.

Ho gridato la mia innocenza

Essi non mi hanno creduto.



Üzeyir Lokman ÇAYCI

Istanbul, 21.12.1972

tradotto da : M.Eleonora Forno


Mi juicio


Ellos me han juzgado delante de las flores.

Las flores están muertas.

Los días han hablado.

Una acusación ha penetrado mis ojos

y yo he gritado mi inocencia

pero ellos no han escuchado.


Sé que las flores pensaban en cualquier cosa.

Los noches me son testigos.

Les he suplicado para que oigan

las declaraciones de las estrellas

pero ellos no han escuchado.


En mitad de la noche,

mi corazón se ha sentido encarcelado.

Me he dejado acorralar

por la oscuridad que nubla mis ojos.

La soledad está plantada en mi corazón.

No he podido explicar que estoy solo.

No me han escuchado.


Ellos me han juzgado delante de las flores,

han atado las noches a mis brazos

y me han exiliado solitario en las tinieblas.


Yo he clamado mi inocencia.

Ellos no han escuchado


Üzeyir Lokman ÇAYCI

İstanbul, 21.12.1972

Poemas traducidos al español, del francés e inglés,

por Mercedes Ortega González-Rubio

y Manuel Guillermo Ortega (Guillermo Tedio)





MIJN VEROORDELING

Zij hebben mij veroordeeld in ‘t aanschijn van de bloemen
De bloemen hebben zich van het leven beroofd
De dagen hebben gesproken...
Een beschuldiging is mijn ogen binnengedrongen
Ik heb mijn onschuld staande gehouden
Ze hebben niet geluisterd...

Ik weet
Dat de bloemen aan iets anders dachten
De nachten zijn het komen getuigen
Ik heb ze gesmeekt naar mij te luisteren
Naar de verklaringen van de sterren
Hebben ze niet geluisterd.

Midden in de nachten
Voelde mijn hart zich omsingeld
Ik heb mij laten meevoeren
Door de duisternissen
Die mijn ogen blinddoekten...
Mijn eenzaamheid werd geplant in mijn hart
Ik heb niet kunnen uitleggen
Dat ik niemand had
Zij hebben niet geluisterd...

Zij hebben mij veroordeeld in ’t aanschijn van de bloemen
Zij hebben de nachten gebonden
Aan mijn armen
En zij hebben mij verbannen in de donkerte
Heel alleen...

Ik heb mijn onschuld staande gehouden
Zij hebben niet geluisterd...



Üzeyir Lokman ÇAYCI

İstanbul, 21.12.1972
(Turkije- France)
vertaald naar het Frans van Yakup YURT door Henri Thijs



© Üzeyir Lokman ÇAYCI

Traductores:

© Mercedes Ortega González-Rubio

© Manuel Guillermo Ortega



LA CASA DE ASTERIÓN

ISSN: 0124 - 9282



Revista Trimestral de Estudios Literarios

Volumen VI – Número 22

Julio-Agosto-Septiembre de 2005

SUPLEMENTO LITERARIO CARIBANÍA

ISSN: 0124 - 9290

DEPARTAMENTO DE IDIOMAS

FACULTAD DE CIENCIAS HUMANAS - FACULTAD DE EDUCACIÓN

UNIVERSIDAD DEL ATLÁNTICO

Barranquilla - Colombia


El URL de este documento es:
http://casadeasterion.homestead.com/v6n22uzeyir.html

No comments:

Post a Comment